ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ "ΠΑΡΑΝΑΛΩΜΑ" ΠΟΥ ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΣΕΙ ΣΎΝΤΟΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ"

ΠΑΡΑΝΑΛΩΜΑ

Όλη η μέρα μέσα σε μια λέξη

Όλες οι λέξεις σε μια στιγμή

Όλες οι στιγμές σ’ ένα άγγιγμα

Όλα τ’ αγγίγματα μικροί θάνατοι

            Δεν υπάρχει αρχή

            Δεν υπάρχει τέλος

            Διαδοχές εικόνων μόνο

            Εκτός χώρου

            Εκτός χρόνου

            Παρ-αισθήσεις

            Και όχι αισθήσεις

            Παρανάλωμα...

                        Φωτιά

                        Φωτιά

                        φωτιά

ΕΣΥ

Θα μπορούσες να είσαι
η απέραντη θάλασσα
μα είσαι κάτι
πέρα απ' αυτό
Είσαι τα νερά
του αρχέγονου
ποταμού του Ηράκλειτου
ο Χρόνος ο ίδιος
η κατάρριψή του
η αναίρεση των στιγμών
της αιωνιότητας
το απειροελάχιστο άγγιγμα του ήλιου
στη διαδοχή της νύχτας
ο κύκλος της ζωής
που ανοίγει και κλείνει στο άπειρο
Το λιμάνι του Πρωτέα
και τα καράβια που δεν άραξαν ποτέ
Το Αρχέτυπο
Η ανακούφιση
ένα λεπτό πριν τον θάνατο
Τα όρια του Αδύνατου
που ξεπέρασε η επιθυμία
Το ουράνιο τόξο
που χάθηκε στην έρημο
και μετά το βρήκαν
σ' έναν κόκκο άμμου
Το μικρό σημείο στίξης
που χάθηκε
στην πένα του ποιητή
Η σιωπή που ξεχύλησε
απ΄όλες τις λέξεις
που δεν ειπώθηκαν...
... Και γω
που αραδιάζω
αυτές τις γραμμές
είμαι μια μνήμη
που ζει γιατί υπάρχεις...

ΤΑ ΙΔΙΑ

Χρόνια και χρόνια
στιγμή με τη στιγμή
    συνέχεια
το ίδιο σαράκι να σε τρώει:
ποιητές και τεμαχισμένα αγάλματα
ήρωες να πηδάνε τις φωτιές
αιμορραγία
όσο το δυνατόν πιο εσωτερική
"κι αυτή η σιωπή που πάλευε να ζήσει"
    αναμονές
    εκρήξεις
    αναμονές
Πρωινά ξημερώματα και ήχοι από τραίνα
λέξεις αδύνατον να ειπωθούν
παρερμηνείες, παραβολές, παραπομπές, παραποιήσεις, παρακρούσεις, παρορμήσεις, παραβιάσεις, παραστάσεις, παρακλήσεις, παρεκκλίσεις...
Τώρα τ' αποσιωπητικά
ψάχνουν να βρουν τη λήθη
Θέλει τόλμη η τελεία.

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Έζησα μια ζωή
κυνηγώντας φαντάσματα
σε πέτρινα δάση....
Κι όλο να μου κρύβονται
κι όλο να τα χάνω
Αν τα βρήκα;
Ποτέ...
Αλλά ευτυχώς με βρήκαν αυτά...

THE END
Για την Ε.

Ένιωσα
Πως μου αντιστοίχισε
για το τέλος
ένας βράχος
από την Πατρίδα-Γη
με πολύ Θάλασσα
              Αέρα
              Φωτιά...
Α! Κι ένα κορμί...

Τα πήρα
Όλα
Κι όλα
τα τέλειωσα
Τώρα
αλλού να ψάξω
Ομορφιά
κι αλλού να παραδώσω
Ηδονές παράλογες...

Τώρα
Αλλού...

ΕΠΑΡΣΗ

Έχω την έπαρση 

αυτού που τα’ γραψε όλα

και μετά όλα τα’ καψε

Έχω την έπαρση

αυτού που επιβίωσε

και μετά αποφάσισε να φύγει...

Έχω την έπαρση

αυτού που έκανε επανάσταση

και μετά την ξεπούλησε έτσι...

...γιατί δεν πίστεψε πια

Έχω την έπαρση

αυτού που έθαψε τους φίλους του όλους

και μετά τους ξέχασε,

με ευκολία τους κρέμασε στη λήθη, σα σφαχτάρια

Έχω την έπαρση

αυτού που είδε το ξημέρωμα και δάκρυσε,

μετά ντύθηκε κι εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις του

Έχω την έπαρση

αυτού που πούλησε το κορμί του στα παζάρια

κι εκεί που θέλησε να το δώσει δεν το δέχτηκαν

Έχω την έπαρση

αυτού που όργωσε τον κόσμο όλο

και διάλλεξε να μείνει σ’ ένα βράχο

στη μέση της θάλασσας

Έχω την έπαρση

αυτού που πνίγεται απ’ όσα νιώθει

και μετά τα πνίγει στις ουσίες

Έχω την έπαρση

αυτού που βλέπει όνειρα 

και τα φτιάχνει εφιάλτες γιατί είναι πιο ανώδυνο

Έχω την έπαρση 

αυτού που ερωτεύτηκε

με πάθος περισσό

και τ’ άφησε να φύγει

γιατί δεν άντεχε στο λίγο

Έχω την έπαρση

αυτού που δεν ακούει μουσική για ν’ ακούει

αλλά για να ματώνει

Έχω την έπαρση

αυτού που δε γράφει

λέξεις

αλλά ξερνάει

λέξεις...

...Έχω την έπαρση

του Ποιητή...

ΤΟ ΚΩΝΙΟ

Είμαι η ανόητη σκιά

που μ’ ακολούθησε

η σταγόνα από το απομεσήμερο

που διαλύθηκε σε

χίλιες σταγόνες βροχής

ο άνθρωπος που ήπιε δηλητήριο

και είχε το ίδιο όνειρο

με τον Σωκράτη

το φως του κεριού

που μάχεται στον άνεμο

 να ζήσει…

Είμαι όσα δεν ονειρεύτηκα

ποτέ να ήμουν

Η ελάχιστη πνοή σου

όταν τη νύχτα ψιθυρίζει

τ’ όνομά μου...

...Τ’ όνομά μου στα

χείλη σου

που ξέμεινε απ’ τα όνειρα...