ADDICTION

Εξαργυρώνω
τις μνήμες μου
με ουσίες...
Ό,τι νάναι
όπως νάναι
μόν’ από πάνω μου
να φύγουν

- Καίει η ζέστη
ΛΙΩΝΩ
Σας παρακαλώ
λίγο φαρμάκι
κάτι
να παγώσει
το αίμα μου... -
------------------------------------------------------------
ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Πώς είναι
εκεί που άλλοτε
κοιτάζοντας
σε έξαλλους ρυθμούς
αγέροχα
-έως-
αλλαζονικά
τις σιωπές
νικούσες
με οράματα...

(Μια ματιά στο πέλαγος
και νάτη!
Η μουσική
της καινούριας μέρας...)

Τώρα
Πώς είναι
και όλα λιγοστέψαν
μόνος
χορεύεις
με τ’ αγάλματα
Πώς είναι
δίχως φωτιές
Πώς είναι
δίχως φθόγγους
να ουρλιάζεις
Πώς είναι
στη Λήθη
αυτοεξόριστος
Πώς είναι
οι Νύχτες-Μαχαίρια
Πώς είναι
στον καθρέφτη
να κοιτάζεις
σιγά-σιγά
να γίνεσαι
από άνθρωπος
Σκιά...

------------------------------------------------------------
ΑΝΤΟΧΕΣ

Αντέχεις στη θλίψη
με τον καιρό
Αντέχεις στη Σιωπή
Τ’ αγγίγματα στο σώμα
μαχαιριές που κλείνουν και
Αντέχεις, όπως λένε
με τον Καιρό
Σημάδια
μόνο να κοιτάς
να νιώθεις
ν’ αντέχεις
το κλάμα
να μην ομολογείς
να μη σπαράζεις
να μη κρατάς σφιχτά
τις θύμισες στη χούφτα
και τα φιλιά
Αντέχεις
να μη χαρίζεις
σε χείλη “ξένα”
Αντέχεις τις Θάλασσες
που φεύγουν
να μην κοιτάς
σε άγονη στεριά
Αντέχεις πίσω να μένεις
με προσευχές
ο ορίζοντας
καράβια να δείξει
και πανιά...
Αντέχεις στα όνειρα
πρόσωπα και κορμιά
κι ανάσες και γνεψίματα
δικά σου και παντοτεινά
να κρύβεις και να
ποθείς...

Αυτό που δεν
Αντέχεις
οι νότες
που ουρλιάζουν
όταν
τελειώνει
η Μουσική...
-------------------------------------------------------------
ΔΕΥΤΕΡΙΑΤΙΚΟ

Ποιός θα μου πει
Δεν έχουν τέλος
οι ορδές των αγαλμάτων
Ποιός θα μου δείξει
Κλείσαν τα βιβλία
πήραν τους δρόμους
τα παιδιά με τα όνειρα
και τα σχισμένα παντελόνια
Κάποτε με σημαίες και λάβαρα
για μια επανάσταση
βουβή
αχάριστη
και τώρα
αριθμοί και πορτοκαλί σελίδες...
Κι η πόλη
η γαλήνη
το λίκνισμα
της μουσικής
το απαλό

Οι ένοχες
και ηρωϊκές
σιωπές
οι άκαιρες
οι άσκοπες
οι άσημες

Το υγρό ξημέρωμα
στους δρόμους
της ομίχλης
Σκιές
Σκιές
Σκιές

Αφήστε με
κουράστηκα
Γυρνάω στο σπίτι
Δίπλα της
να με βρει
όταν ξυπνήσει
Μη και τρομάξει
στη μοναξιά
τη Δευτεριάτικη...

Εξάλλου
Ποιός πίσω θα μου δώσει
τα χαμένα φιλιά
τα “σ’ αγαπώ”...
Κι αυτά με τα χρόνια
ξεχνιούντε...
-------------------------------------------------------------
CALL ME SNAKE

Ξεφεύγει
ξεγλιστρά
σα φίδι - φεύγει
Τα πρωϊνά θυμάται
τα οράματα
θλίβεται
Αυτά που ποθεί
Αυτά που απέκρουσε
μελλοντικές εκρήξεις
ήδη σχηματισμένες
διαταραχές μνήμης:
κορίτσια που πλέξαν
τα μαλλιά τους
με κλαδιά από ελαιώνες
αγάλματα εκτεθιμένα
σε επιρροές καιρικές
(ή μήπως θα έπρεπε να πω
χρονικές;)

Αστρικές βουλές
την ώρα της γέννησης
της έμαθαν να ελίσσεται
συνέχεια
σε “άλλες οδούς”
------------------------------------------------------------
ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ
ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ

Είμαι καλά
Είμαι καλά
Μην ανησυχήσετε
ποτέ πια
Είμαι καλά
και έτοιμη
Ψάχνω το στυλό
να το γράψω
να μείνει
στο χαρτί
να επιβεβαιωθεί
να το πιστέψετε
να το πιστέψω...
Μήπως τύχει
και ξεχάσω
Μήπως τύχει
και βουλιάξω
και πάλι
στη Λήθη
στην Εμμονή
να μη θυμάμαι
να μη βλέπω
Μόνη
στα σκοτάδια
με τα φαντάσματα
και τα αιμάτινα φεγγάρια
...Στις Σιωπές
να πάψουν
τα ουρλιαχτά...
Όμως
Μη φοβάστε
Είμαι καλά
και έτοιμη
Όπως προστάζουν
οι Καιροί...

ΠΡΟΟΙΜΙΟ

ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΥΑ Η ΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΧΡΟΝΩΝ
ΠΙΟ ΜΑΚΡΥΑ ΚΙ ΑΠΟ ΤΗ ΛΗΘΗ...