Sunday, May 2, 2010
ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΙΣΟΡΟΠΙΑ
Είναι βράδια
που νιώθω
να κρεμιέμαι
από μια
λεπτή
λεπτή
κλωστή
στο ταβάνι
Ευαίσθητη
τεντωμένη και
ακίνητη
Κι αντί για πάτωμα
νερό
παντού νερό
απειλητικό
αμίλητο
Το δωμάτιο όλο
Ωκεανός
Κι όμως
να μη μιλήσω
να μη σαλέψω
να μη κοιτάξω
να μη κλάψω
Μήπως και
σπάσει
η κλωστή
Μήπως και
πέσω
σ’ αυτή
τη Θάλασσα
Σιωπής...
------------------------------------------------------------
ΠΟΡΕΙΑ
Περπατάω
με γυμνά πόδια
σε χώμα-λάσπη
Μισός Ήρωας
Μισός Προδότης
- Ο Χρόνος
μου στείνει
παγίδες
σε σκοτεινά περάσματα
τις Νύχτες
πότε ξεφεύγω
πότε χτυπάω
πότε τρέχω
πότε ξυπνάω
πότε ουρλιάζω
πότε ξεχνάω... -
Μισός Άνθρωπος
Μισός Φάντασμα
Περπατάω
γυμνά
πόδια
χώμα
Λάσπη
-----------------------------------------------------------
ΠΡΩΪΝΟ
Αν ήξερα
Θα μάζευα τις ώρες
-τις μικρές στιγμές-
μια-μια
προσεκτικά
Θα τις τακτοποιούσα
σαν άλμπουμ
με φωτογραφίες
απ’ τις διακοπές...
Να μη χαθεί
το χάδι το πρωϊ
μεσ’ τα σεντόνια
το βαρύ του ύπνου χέρι
να ψηλαφεί
Φιλιά γαντζωμένα
στο σώμα
στα μάτια
στα μαλιά
στις ανάσες
στο σβέρκο
στα όνειρα
στην πλάτη
στα χείλια...
...Εκεί
στην άκρη
στην ελάχιστη καμπύλη
που το χαμόγελο άφησε
όλες οι λέξεις
στάθηκαν...
-----------------------------------------------------------
ΣΥΝΘΕΣΗ
Όταν σιωπάς
σ’ ακούω
πιο καλά
Τα λόγια σου
φοβάμαι
είναι ηχηρά
και πονάνε
στ’ αυτιά μου
τα πληγώνουν
τα ματώνουν
τα σχίζουν
τα χαράζουν
τα τεμαχίζουν...
...Μετά
όταν μαζεύω
τα κομμάτια
Λάθος
τα συναρμολογώ
κι από ήχοι
- Ω! τί κατάντια -
Νότες
γίνονται...
------------------------------------------------------------
Είναι βράδια
που νιώθω
να κρεμιέμαι
από μια
λεπτή
λεπτή
κλωστή
στο ταβάνι
Ευαίσθητη
τεντωμένη και
ακίνητη
Κι αντί για πάτωμα
νερό
παντού νερό
απειλητικό
αμίλητο
Το δωμάτιο όλο
Ωκεανός
Κι όμως
να μη μιλήσω
να μη σαλέψω
να μη κοιτάξω
να μη κλάψω
Μήπως και
σπάσει
η κλωστή
Μήπως και
πέσω
σ’ αυτή
τη Θάλασσα
Σιωπής...
------------------------------------------------------------
ΠΟΡΕΙΑ
Περπατάω
με γυμνά πόδια
σε χώμα-λάσπη
Μισός Ήρωας
Μισός Προδότης
- Ο Χρόνος
μου στείνει
παγίδες
σε σκοτεινά περάσματα
τις Νύχτες
πότε ξεφεύγω
πότε χτυπάω
πότε τρέχω
πότε ξυπνάω
πότε ουρλιάζω
πότε ξεχνάω... -
Μισός Άνθρωπος
Μισός Φάντασμα
Περπατάω
γυμνά
πόδια
χώμα
Λάσπη
-----------------------------------------------------------
ΠΡΩΪΝΟ
Αν ήξερα
Θα μάζευα τις ώρες
-τις μικρές στιγμές-
μια-μια
προσεκτικά
Θα τις τακτοποιούσα
σαν άλμπουμ
με φωτογραφίες
απ’ τις διακοπές...
Να μη χαθεί
το χάδι το πρωϊ
μεσ’ τα σεντόνια
το βαρύ του ύπνου χέρι
να ψηλαφεί
Φιλιά γαντζωμένα
στο σώμα
στα μάτια
στα μαλιά
στις ανάσες
στο σβέρκο
στα όνειρα
στην πλάτη
στα χείλια...
...Εκεί
στην άκρη
στην ελάχιστη καμπύλη
που το χαμόγελο άφησε
όλες οι λέξεις
στάθηκαν...
-----------------------------------------------------------
ΣΥΝΘΕΣΗ
Όταν σιωπάς
σ’ ακούω
πιο καλά
Τα λόγια σου
φοβάμαι
είναι ηχηρά
και πονάνε
στ’ αυτιά μου
τα πληγώνουν
τα ματώνουν
τα σχίζουν
τα χαράζουν
τα τεμαχίζουν...
...Μετά
όταν μαζεύω
τα κομμάτια
Λάθος
τα συναρμολογώ
κι από ήχοι
- Ω! τί κατάντια -
Νότες
γίνονται...
------------------------------------------------------------
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment