ΕΣΥ

Θα μπορούσες να είσαι
η απέραντη θάλασσα
μα είσαι κάτι
πέρα απ' αυτό
Είσαι τα νερά
του αρχέγονου
ποταμού του Ηράκλειτου
ο Χρόνος ο ίδιος
η κατάρριψή του
η αναίρεση των στιγμών
της αιωνιότητας
το απειροελάχιστο άγγιγμα του ήλιου
στη διαδοχή της νύχτας
ο κύκλος της ζωής
που ανοίγει και κλείνει στο άπειρο
Το λιμάνι του Πρωτέα
και τα καράβια που δεν άραξαν ποτέ
Το Αρχέτυπο
Η ανακούφιση
ένα λεπτό πριν τον θάνατο
Τα όρια του Αδύνατου
που ξεπέρασε η επιθυμία
Το ουράνιο τόξο
που χάθηκε στην έρημο
και μετά το βρήκαν
σ' έναν κόκκο άμμου
Το μικρό σημείο στίξης
που χάθηκε
στην πένα του ποιητή
Η σιωπή που ξεχύλησε
απ΄όλες τις λέξεις
που δεν ειπώθηκαν...
... Και γω
που αραδιάζω
αυτές τις γραμμές
είμαι μια μνήμη
που ζει γιατί υπάρχεις...

ΤΑ ΙΔΙΑ

Χρόνια και χρόνια
στιγμή με τη στιγμή
    συνέχεια
το ίδιο σαράκι να σε τρώει:
ποιητές και τεμαχισμένα αγάλματα
ήρωες να πηδάνε τις φωτιές
αιμορραγία
όσο το δυνατόν πιο εσωτερική
"κι αυτή η σιωπή που πάλευε να ζήσει"
    αναμονές
    εκρήξεις
    αναμονές
Πρωινά ξημερώματα και ήχοι από τραίνα
λέξεις αδύνατον να ειπωθούν
παρερμηνείες, παραβολές, παραπομπές, παραποιήσεις, παρακρούσεις, παρορμήσεις, παραβιάσεις, παραστάσεις, παρακλήσεις, παρεκκλίσεις...
Τώρα τ' αποσιωπητικά
ψάχνουν να βρουν τη λήθη
Θέλει τόλμη η τελεία.

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Έζησα μια ζωή
κυνηγώντας φαντάσματα
σε πέτρινα δάση....
Κι όλο να μου κρύβονται
κι όλο να τα χάνω
Αν τα βρήκα;
Ποτέ...
Αλλά ευτυχώς με βρήκαν αυτά...