Είμαι η ανόητη σκιά
που μ’ ακολούθησε
η σταγόνα από το απομεσήμερο
που διαλύθηκε σε
χίλιες σταγόνες βροχής
ο άνθρωπος που ήπιε δηλητήριο
και είχε το ίδιο όνειρο
με τον Σωκράτη
το φως του κεριού
που μάχεται στον άνεμο
να ζήσει…
Είμαι όσα δεν ονειρεύτηκα
ποτέ να ήμουν
Η ελάχιστη πνοή σου
όταν τη νύχτα ψιθυρίζει
τ’ όνομά μου...
...Τ’ όνομά μου στα
χείλη σου
που ξέμεινε απ’ τα όνειρα...
No comments:
Post a Comment